Achter de deur lag hij op je te wachten. Hij bleef liggen tot hij je zag, want horen kon hij niet meer. Altijd blij om iemand te zien, zeker als hij beloond werd met een dropje.
Ik neem een ruime stap naar buiten, om niet over hem te struikelen. Ik zie hem niet en op de deel kijk ik opzij. Zijn hok is leeg..
Onze Wodan is niet meer. Meer dan 12 jaar ons trouwe maatje. Onze kinderen weten niet anders, dan dat hij er was. Wodan was ziek en sterk vermagerd. Dinsdag moesten we hem laten inslapen.
Het erf is leeg. Went het wel?
Dag lieve Wodan.
14-02-1998 - 09-11-2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten